Ο Καραγκιόζης και το επίδομα πολύτεκνου

  ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ  

 Καραγκιόζης: Αγλαΐα φεύγω, γεια σου, πάω γρήγορα να πάρω του κουτσουβελό-επίδομα πριν ν’ αδειάσει το ταμείο.

Γραφείο επιδομάτων – Υπάλληλος: Καλημέρα, παιδί μου, τι θες απ’ την υπηρεσία μας;

Καραγκ.: Κοίτα ρε που με πέρασε για μικρό επειδή είμαι κοντός. Ήθελα το επίδομα πολύτεκνου, είμαι ο Καραγκιόζης Καραγκιοζόπουλος.  

Υπαλλ.: Όταν λες, κουτσούβελα, τι εννοείς, μήπως τα κολλητήρια;
Καραγκ.: Βέβαια, αυτά.

Υπαλλ.: Και πόσα είναι αυτά;

Καραγκ.: Αυτά είναι πολλά γι’ αυτό ζητάω πολλά.

Υπαλλ.: Τότε, μέτρησέ τα πρώτα, γράψε τα ονόματά τους, φερ’ τα από ’δώ και μετά να θα δούμε γιατί αν είναι παχιά δεν δικαιούνται επίδομα. Εδώ σας γράφω λεπτομέρειες και θέλουμε και φωτογραφία μαζί με ’σενα και τη μάνα τους.

Καραγκ.: Μωρέ τι έπαθα, που θα βρω λεφτά για φωτογραφία και να βάλω μέσα και τα παιδιά του γείτονα. Τι λέει πάλι ετούτος, τι να κάνω όμως, θα πάρω το λυχνάρι και θα πάω. Τώρα πρέπει να βρω τον Μορφονιό να διαβάσει καλά τι λέει το χαρτί, τι παίρνει το κάθε παιδί.  

Μορφονιός: Καραγκιόζη, τι έπαθες πάλι; Έστειλες και με φώναξες επειγόντως, πήρα άδεια απ’ τη μαμά μου για να ’ρθω γιατί έτρωγα το αβγό μου και το άφησα στη μέση. Ουίτ.

Καραγκ.: Δεν πειράζει θα σου πάρω εγώ δέκα αβγά αν μου διαβάσεις τι λέει το χαρτί για το επίδομα των παιδιών.

Μορφ.: Ουίτ, να το διαβάσω, λοιπόν, λέει, το μικρότερο παιδί παίρνει δύο σοκολάτες, μετά το πιο μεγάλο δύο κουλούρια και το πιο μεγαλύτερο ένα παγωτό χωνάκι.

Καραγκ.: Ρε, Μορφονιέ, κοίτα καλά, μήπως κάνεις λάθος, για συνέχισε να δούμε.

Μορφ.: Τα παιδιά του γείτονα παίρνουν μία σοκολάτα, μόνο το καθένα κάθε εβδομάδα, την Κυριακή, που το γραφείο επιδομάτων είναι κλειστό.

Καραγκ.: Κοίτα ρε πράγματα, αν είναι έτσι θα ντύσω τον Μορφονιό, κορίτσι είναι και κοντούλης να βγάλω κάτι ακόμα.

Μορφ.: Ουίτ, έχω μύτη, εγώ το μυρίσθηκα και αν δεν με θες άλλο να φύγω, να τελειώσω το αβγό μου και να πάω πάλι στη μαμά σου.

Καραγκ.: Πήγαινε πριν σε πάω εγώ αγνώριστο, μας φώτισες και ’σύ. Άκου λέει, δηλαδή, για να πάρεις καλό επίδομα πρέπει να ’χεις ένα τάγμα παιδιά. Αγλαΐα, έλα εδώ, βοήθα και ’σύ γιατί έχουμε πολύ δουλειά από σήμερα. Αχ, πως ήθελα να έχω ένα και δυο και τρία και δέκα επιδόματα.

Ανακοίνωση Γραφείο Επιδομάτων: Το επίδομα ανήκει βέβαια στα παιδιά αλλά τα παιδιά θέλουν παιχνίδια μόνο, τι άλλο να θέλουν;

Καραγκ.: Ναι, αλλά εγώ και οι δύο γείτονες πολύτεκνοι, είμαστε μια οικογένεια. Δώσετε σε μένα τα παιχνίδια, θα τα πουλήσω εγώ και θα δώσω τα λεφτά στους γείτονες, σε δύο χρόνια, γιατί να κουρασθούν να ’ρθουν εδώ. Αυτό είναι που λένε σου ζητάνε την μάνα τους και τον πατέρα τους για ένα επίδομα και τα κουτσούβελα τη βγάζουν με σοκολάτες. Ε, τι, να κάνουμε, θα βουλευτούμε και φέτος. Όποιος θέλει γελάει και η αφεντομουτσουνάρα μου σας αποχαιρετάει. 

Γεια σας, γεια σας.     

Ο Μπάρμπα-Νίκος

Λεοντάρι Μεγαλόπολης