"Όποιος Ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά" Ρήγας Φεραίος

Ως λαογραφία ορίζεται εκείνη η επιστήμη που ασχολείται με όλες τις εκφάνσεις του λαϊκού πολιτισμού. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Επιμέλεια σελίδας: Πάνος Σ. Αϊβαλής, δημοσιογράφος, εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα"

AΡΚΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ

AΡΚΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ
.........................Η σελίδα της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα"..................................

Λαογραφικά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: arkadikovima@gmail.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών είναι ένα από τα δεκατέσσερα Eρευνητικά Kέντρα της Ακαδημίας Αθηνών, στην οποία εντάχθηκε από την ίδρυσή της (1926). Ιδρύθηκε το 1918 από τον Νικόλαο Γ. Πολίτη ως Λαογραφικό Αρχείο, με αντικείμενο τη Λαογραφία δηλαδή «την περισυλλογήν πάσης της λαογραφικής ύλης και την δημοσίευσιν αυτής». Σήμερα αποτελεί το Eθνικό Kέντρο Tεκμηρίωσης του λαϊκού πολιτισμού με πλουσιότατο Αρχείο ανέκδοτου υλικού για όλες τις πτυχές του λαϊκού βίου και ειδική Βιβλιοθήκη.

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

Συνέδριο με θέμα: «Λαϊκή θεραπευτική και Ιατρική επιστήμη: Σχέσεις αμφίδρομες»


 Λαϊκή θεραπευτική και Ιατρική επιστήμη: Σχέσεις αμφίδρομες 



  Πρακτικά Συνεδρίου  



Το συνέδριο «Λαϊκή θεραπευτική και Ιατρική επιστήμη: Σχέσεις αμφίδρομες» είχε ενταχθεί στην προσπάθεια του Κέντρου Λαογραφίας να συζητήσει θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος, πέραν της Λαογραφίας και των ομόρων επιστημονικών περιοχών, όπως η Ανθρωπολογία, η Κοινωνιολογία και η Ιστορία με επιστημονικά πεδία, όπως η Ιατρική, η Βοτανική, η Φαρμακολογία κ.ά. Με δεδομένη την ευρεία ανάπτυξη διεθνώς της Εθνοβοτανικής και της Ιατρικής Ανθρωπολογίας η συζήτηση αυτή θα δημιουργήσει νέους δρόμους διεπιστημονικής συνεργασίας.

Είναι γνωστό ότι το Κέντρο Λαογραφίας διαθέτει ένα πλούσιο αρχείο για θέματα της παραδοσιακής θεραπευτικής, οργανωμένο σε βάση δεδομένων, καθώς οι τρόποι και τα μέσα θεραπείας των πάσης φύσεως ασθενειών του ανθρώπου και των ζώων αποτέλεσαν εξ αρχής της δημιουργίας του Λαογραφικού Αρχείου αντικείμενο έρευνας και μελέτης. Έτσι, στην πρώτη ουσιαστική αρχειοθετική κωδικοποίηση του λαογραφικού υλικού, η οποία λειτούργησε και ως Ερωτηματολόγιο των ποικίλων θεμάτων του λαϊκού πολιτισμού, δηλαδή στα Ζητήματα Ελληνικής Λαογραφίας του Γ. Α. Μέγα, η Λαϊκή Ιατρική {Κεφάλαιον ΙΑ’. Δημώδης Ιατρική: Α΄. Γενικά. Β΄. Ασθένειαι. Γ΄. Ιατροί και ιάτραιναι. Ιατροσόφια. Δ΄. Ιατρικά όργανα και εργαλεία. Ε΄. Φάρμακα. Σ΄. Θεραπευτική. Ζ΄. Ειδική θεραπευτική. Η΄. Προληπτική χρήσις φαρμάκων. Θ΄. Διαιτητική. Ι΄. Χειρουργική. ΙΑ΄. Κτηνιατρική} εκτείνεται σε ένδεκα μεγάλες ενότητες, υποδιαιρούμενες σε 100 περίπου κατηγορίες ανθρωπονόσων και ζωονόσων. Στη Βάση αυτή, που διαρκώς εμπλουτίζεται, σημαντικό μέρος της καταλαμβάνει η περιγραφή και χρήση των βοτάνων, η χειρουργική αλλά και οι μαγικοθρησκευτικοί τρόποι θεραπείας, όπως η προσφυγή σε τόπους λατρείας, τα τάματα, οι εγκοιμήσεις, τα αγιάσματα και οι επωδές-ξόρκια.
Στο συνέδριο πραγματοποιήθηκαν συνολικά 62 ανακοινώσεις από τις 65, που περιελάμβανε το Πρόγραμμα. Από αυτές στα Πρακτικά δημοσιεύονται οι 55. Οι λαογράφοι και ανθρωπολόγοι αριθμητικά περισσότεροι (30) συνομίλησαν με κοινωνιολόγους (6), φιλόλογους-ιστορικούς ( 16), ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων (11), ψυχιάτρους 2, ψυχολόγους( 4) και μία ψυχοπαιδαγωγό, μία χοροθεραπεύτρια, έναν χημικό και έναν βιολόγο. 
Οι ανακοινώσεις, υψηλού επιπέδου κατά γενικήν ομολογία, συνοδεύτηκαν από εποικοδομητικές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις, οι οποίες αξιοποιήθηκαν στη σύνταξη των τελικών κειμένων που δημοσιεύονται στον παρόντα τόμο, το περιεχόμενο του οποίου αποτελεί και την ουσιαστική αξιολόγηση των εργασιών του συνεδρίου.
Η εναρκτήρια συνεδρία, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Ανατ. Αίθουσα του Μεγάρου της Ακαδημίας Αθηνών, ήταν αφιερωμένη στον αείμνηστο ακαδημαϊκό, Γενικό Γραμματέα της Ακαδημίας Αθηνών Νικόλαο Ματσανιώτη (1925-2010), τον καθηγητή Παιδιατρικής και προπάντων δάσκαλο. Τιμήθηκε όχι μόνον για όσα προσέφερε στην Παιδιατρική επιστήμη, αλλά κυρίως για τον αγώνα του να επαναφέρει στο προσκήνιο την παραμελημένη από τις Ελληνίδες για διαφόρους λόγους παραδοσιακή-πανάρχαια και πανανθρώπινη πρακτική του μητρικού θηλασμού. Οι μαθήτριες και συνεργάτριές του καθηγήτριες Παιδιατρικής Χρύσα Μπακούλα-Τζουμάκα και Πολυξένη Νικολαϊδου-Καρπαθίου, οι οποίες συνεχίζουν το έργο του, αναφέρθηκαν στις μακρόχρονες προσπάθειεές του να ξαναδώσει στον μητρικό θηλασμό την βαρύτητα, που ανέκαθεν είχε στις παραδοσιακές κοινωνίες.`





Δείτε περισσότερες αντιδράσεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου