"Όποιος Ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά" Ρήγας Φεραίος

Ως λαογραφία ορίζεται εκείνη η επιστήμη που ασχολείται με όλες τις εκφάνσεις του λαϊκού πολιτισμού. Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Επιμέλεια σελίδας: Πάνος Σ. Αϊβαλής, δημοσιογράφος, εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα"

AΡΚΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ

AΡΚΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ
.........................Η σελίδα της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα"..................................

Λαογραφικά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: arkadikovima@gmail.com

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών είναι ένα από τα δεκατέσσερα Eρευνητικά Kέντρα της Ακαδημίας Αθηνών, στην οποία εντάχθηκε από την ίδρυσή της (1926). Ιδρύθηκε το 1918 από τον Νικόλαο Γ. Πολίτη ως Λαογραφικό Αρχείο, με αντικείμενο τη Λαογραφία δηλαδή «την περισυλλογήν πάσης της λαογραφικής ύλης και την δημοσίευσιν αυτής». Σήμερα αποτελεί το Eθνικό Kέντρο Tεκμηρίωσης του λαϊκού πολιτισμού με πλουσιότατο Αρχείο ανέκδοτου υλικού για όλες τις πτυχές του λαϊκού βίου και ειδική Βιβλιοθήκη.

Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ από το ΙΔΡΥΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ 
από το ΙΔΡΥΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Σ' αυτόν τον τόπο, όπου οι πρωτοπόροι φεύγουν χωρίς πολλές φορές οι σύγχρονοί τους να τους αντιληφθούν, τουλάχιστον η Αγγελική Χατζημιχάλη υπήρξε για πολλούς οδηγός και συμπαραστάτης και της το αναγνώρισαν. 
Η παρουσία πολυπληθούς κοινού σε μια επιστημονική ημερίδα τιμής στην μνήμη της Ελληνίδας Λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη (1895-1965) ήταν ενθαρρυντική.

Ο αγαπών την παράδοσιν δυνατόν να μη μελετά ταύτην και ο μελετών να μην την αγαπά (Ν. Γ. Πολίτης). 
Η Αγγελική Χατζημιχάλη ανήκει στους εραστές της παράδοσης, που δόθηκε με όλες της τις δυνάμεις όχι μόνο στη γνωριμία και τη μελέτη του καλλιτεχνικού μας λαϊκού θησαυρού, αλλά και στην αναβίωσή του.

Θεώρησα χρήσιμη ενημερωτικά την παράθεση του μοναδικού σύντομου χειρογράφου βιογραφικού σημειώματος της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗ 
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πλάκα, τότε που τα σπίτια είχαν ακόμη πλακόστρωτες αυλές, κληματαριές, πεζούλια και γλάστρες με ευωδερούς ανθούς. Το σπίτι του πατέρα μου, του καθηγητή Αλεξίου Κολυβά από τη Ζάκυνθο, γεμάτο βιβλία, χειρόγραφα, κεντήματα, βυζαντινές εικόνες κρεμασμένες ως το ταβάνι του σπιτιού μας. Στον παρακάτω δρόμο, στην όδο Αδριανού, σ’ένα παλιό Αθηναϊκό σπίτι κοντά στου Ράδου και του Μαμούρη, στου Ζυμβρακάκη, έμενε ο παππούς μου, ο Χιώτης συμβολαιογράφος Γρηγόριος Μπουρνιάς. Σωροί κι εδώ πασίλογα και διαλεχτά έργα τέχνης, αρχαιοελληνικά, βυζαντινά, ανατολικά, και ταχτικοί επισκέπτες ο Ζώτος Μολοσσος, ο Αποστολάκης, ο Λάμπρος, ο Καμπούρογλους.
Μανιακοί λάτρεις της τέχνης οι δύο σεβαστοί μου πρόγονοι, γνωστοί για την πολύτιμη συμβολή τους στα γράμματα και την τέχνη, εύκολα και αβίαστα κύλησαν μέσα στο αίμα και την ψυχή μου το δικό τους αίμα. Και αν τα χρόνια φύγανε και μεγάλωσα, και σήμερα ακόμη δεν είμαι εγώ παρά εκείνοι που μιλούν στην ψυχή μου, που την οδηγούν στην παλιά εκείνη Ελλάδα που κλείνει μέσα της όλες τις Ελλάδες. Έτσι ξεκίνησα και προχώρησα χωρίς ειδική κατάρτιση, αλλά με πάθος για την τέχνη, με πίστη ακατάλυτη στην πιο κοντινή μας Ελλάδα, τη μεταβυζαντινή, που εύκολα κι αβίαστα αγάπησα χωρίς να το καταλάβω, από μικρή μικρή παιδούλα.
Μαθητεύω στο Παρθεναγωγείο Χιλλ και κει αρχίζω να ζωγραφίζω. Ο πατέρας μου όμοιος σε πολυμάθεια με τους παλιούς δασκάλους του Γένους και με Πατριαρχικές αντιλήψεις, όπως βέβαια θα ήσαν κι εκείνοι, μου δίνει ιδιαίτερα γυμνασιακά μαθήματα αλλά δεν μου επιτρέπει, παρ’ όλα μου τα κλάματα, να πάω στο Πολυτεχνείο γιατί φοιτούσαν αγόρια και κορίτσια μαζί. Μεταβάλλει μια κάμαρα του σπιτιού μας σε σπουδαστήριο και παρακαλεί τον καθηγητή Γεώργιο Ροϊλό να μου δίνει μαθήματα. Λίγο αργότερα, ως Γραμματεύς της Ολυμπιακής Επιτροπής παραχωρεί στον ζωγράφο Ευάγγελο Ιωαννίδη μια αίθουσα στο Ζάππειο με τον όρο να δημιουργήσει ατελιέ για κοπέλες μόνο. Πήγαινα τρία χρόνια κάθε απόγευμα. Τον ίδιο περίπου καιρό με κάνει γραμματέα του. Μου υπαγορεύει τα κύρια άρθρα του που δημοσιεύονταν στις πιο σημαίνουσες τότε εφημερίδες και στην «Νέα Εφημερίδα», που έγινε ιδιοκτήτης και διευθυντής ύστερα από τον Ιωάννη Καμπούρογλου. Ποτέ δε θα ξεχάσω τη συγκίνηση που ένοιωσα όταν είδα το πρώτο άρθρο στην εφημερίδα. Νόμισα πως το είχα γράψει εγώ η ίδια. Τέτοια χαρά χαρά δεν πήρα ποτέ πια. Ούτε όταν εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, η Σκύρος.
Μανία κυριολεκτικά είχα με το θέατρο και την απαγγελία. Βασανίζομαι να πείσω τον πατέρα μου να μου επιτρέψει να πηγαίνω στο Ωδείο. Δίνω εξετάσεις στον Οικονόμου, πετυχαίνω αι φοιτώ ένα χρόνο. Με αποσύρει όμως στο τέλος της χρονιάς και πάλι, γιατί θα παίζαμε στις εξετάσεις τη Μαρία Στιούαρτ κορίτσια και αγόρια μαζί. Όλα αυτά ίσως να ωφέλησαν, πάνε περίπου 40 χρόνια, για να δοθώ με όλες μου τις δυνάμεις όχι μόνο στη γνωριμία και τη μελέτη του καλλιτεχνικού μας λαϊκού θησαυρού, αλλά και στην αναβίωσή του».

Το Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων τιμά την Αγγελική Χατζημιχάλη |thetoc.gr
Την πρώτη ελληνίδα που αφιερώθηκε στη μελέτη και την ανάδειξη της λαϊκής τέχνης τιμά το Ιδρυμα της Βουλής των Ελλήνων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου